Bezoek aan Melbourne

Heerlijk rustig opgestaan en ontbeten. Tegen kwart over acht richting station gereden en ons daar door een heel vriendelijke medewerkster van alles over het public-transport laten uitleggen. Uiteindelijk met een myki kaart op weg naar Melbourne. Voor Ausd 24 twee kaarten rijker waarbij ausd 6 per kaart en Ausd 6 per persoon per retour betaald moest worden. Daarbij rekening houdend met ongeveer 45 minuten genieten van het OV in Australie. Geen geld dus.
Rond 09:45 kwamen we aan op Flinderstreetstation in Melbourne. Wat een mooi station. Met op de hoek St Pauls Cathedral. Daarna naar het informatiecentrum op federationsquare om uit te vinden waar we toch echt naar toe moesten gaan. Er allerlei mogelijkheden aangehoord en uiteindelijk besloten de wandelroute door het hart van Melbourne te gaan doen.
Via oude doorgangen, echt oud Engels aandoend, kwamen langs koffiezaakjes en winkels waarvan je denkt dat daar Scrooge zou uit kan stappen. Veel tegeltjes, glas in lood en goudkleurige randen bij winkels. En het belangrijkste vaak geen geprijsde artikelen in de etalage. Zegt genoeg dus.
We waren net te laat om naar de kerk te gaan, een echte hoogwaardigheidsbekleder kwam nog net met dienstauto voorrijden (kenteken bestond alleen uit een engelse kroon). Dus helaas we moesten het aan ons voorbij laten gaan. Hadden graag de kathedraal van binnen gezien. Het zij zo. We hebben het gehaald, tot voor de kerk. 
Omdraaiend en een volgend plan verzinnend zien we opeens een drietal koetsen met paarden staan. Kan je in voor een paar centen en dan door Melbourne stukje rijden. Leuk, niet gedaan dus.
Wat ons opvalt is dat in Australië weinig te merken valt van de zondagsrust. Veel, zoniet alle winkels zijn geopend. Dit terwijl het land vergeven is van kerken van allerlei richtingen, van 7e dag adventisten tot katholiek (ga er even vanuit dat daar alles wel tussen zal zitten).
Na een wandeling door het park kwamen we een groot openlucht theater tegen. Ook was er en een skatebaan waar mensen in veel leeftijdsklassen zich uitleefden zonder dat er ook maar een ongelukje gebeurde. Hoe veel mensen op relatief weinig ruimte toch telkens weer kunnen proberen zichzelf te verwonden zonder een ander lastig te vallen. Heel knap.
Omdat het volgende week zaterdag 25-4 ANZAC (Australia and New Zealand Army Corps) dag is even bij het monument voor alle gevallenen langs gelopen.
Deze dag is na de eerste wereldoorlog in het leven geroepen om alle militairen uit Australië en Nieuw-Zeeland en hun leven gegeven dan wel zich hebben ingezet voor de vrede waar dan ook te eren. Waarbij de eerste herdenking met name gericht was op de landing van de militairen in Gallipolli in de oorlog tegen het Ottomaanse imperium.
Even het Arts Centre Melbourne binnen gelopen. Soort kunsttheater, het heeft het op één na grootste toneel ter wereld, waar je gewoon binnen loopt en allerlei kunst zaken kunt bekijken. Zag overigens dat het Nederlands DansTheater er komend jaar een optreden geeft. Dus als je ze nog een keer wilt zien, in Melbourne is het mogelijk.
Na terugkomst op het federationsplein nog een tijdje staan kijken bij kunstenaars die een voorstelling gaven en daarna rustig weer met de trein richting Frankston.
Nu met een heerlijk bakkie terugblikken en voorbereidingen treffen voor de reis morgen. Account aanmaken voor de tolweg door Melbourne, een overtocht met een ferry is mogelijk maar kost de hoofdprijs en scheelt waarschijnlijk in tijd maar weinig.