Naar Flinders Ranges

In verband met een verblijf in de buitengebieden van Australië hadden we geen digitale verbinding en bent u verstoken geweest van proza onzerzijds.
Overigens zal dit de komende dagen ook gebeuren. Tenzij u iets via Reuters hoort gaat met ons alles goed. De schade zal later, zonodig, ingehaald worden.

Vannacht aanmerkelijk beter geslapen. Carla had het tweede dekbed uit de opbergruimte opgevist en gaf aan: het gaat beter worden vannacht. Dat klopte inderdaad, halverwege de nacht werd ik wakker omdat het zo walgelijk warm was. Tweede dekbed afgedaan en weer geprobeerd om te gaan slapen. Ja ja, dat dacht ik, mis dus, plafond witten zal je bedoelen. Maar uiteindelijk toch weer in slaap gedommeld en uiteindelijk 07:00 wakker. De zon was er al weer. Heerlijk warm douchen en rap ontbijten dus. Aansluitend water lozen en nieuw water innemen en afvalwater kwijtraken. Alleen onze uitvoer was groter dan de opnamecapaciteit van de afvoer van de camping. Dus uiteindelijk gestaakt. Alles aan boord gehesen en vertrekken naar Flinders Ranges.
Om problemen te voorkomen voor de zekerheid nog helemaal afgetankt en rijden maar.
Nadat we waren afgeslagen richting Flinders Ranges kwamen we bij een dorpje Quorn. Dit word gezien als de hoofdstad van het Flinders Ranges gebied. Hier waren ze i.v.m. Anzac day bezig met festiviteiten. Een onderdeel was veedrijven per paard. Een aantal kalveren liep in een soort paardenbak. Elk kalf had een band met een kleur om. Er waren 4 kalveren met dezelfde kleur om de nek. In competitie verband moesten drie ruiters de kalveren met dezelfde kleur in een aparte ruimte drijven. Hiervoor had met iets van 2 of 3 minuten de tijd. Geen sinecure want in de tijd dat wij stonden te kijken heeft maar 1 team dit voor elkaar gekregen.
Nadat we dit een tijdje aanschouwt hadden zij we weer verder gereden richting het dorpje Hawker. Hier een tussenstop gemaakt.
Komen we in een drink en eetlokaal wat had kunnen dienen in de serie Flying doctors.
3 man personeel, pa, ma en een medewerkster. Pa en ma waren rond de 70-75.
Pa nam de bestelling op, hij heeft het geduld uitgevonden, alles op zin eigen tempo en met een kwinkslag bij elke klant. Een dame van in de 50 was een jongedame en ik een young fellow. Grapje en grolletje op elk moment dat hij met klanten bezig was. Niet vervelend gewoon de man had er lol in zonder mensen te beledigen. 
Spreuken aan de wand van: you better be nice to your kids, cause they pick your nursing home. Oftwel; je kunt beter aardig zin voor je kinderen, want zij zoeken ze bejaardenhuis uit.
Maar ook: Noach was slimmer geweest wanneer hij die andere vliegen had meegenomen. Met daarnaast een vliegenmepper aan een haakje.(nu altijd lastige vliegen)
Ze verkochten bijna alles wat je kunt en wilt eten en drinken, maar ook kleine boodschappen,  haak en breiwerk en kunst. Dus de plaatselijke wehebbenallesinhuis-winkel.
Na de bak koffie en de beefpie verder gereden richting Flinders Ranges.
Op een gegeven moment kwamen we bij een punt waar volgens de Aboriginals het water uit een steen komt. Een oase midden in de droogte. Heel apart om zoiets te zien. Foto's gemaakt maar je ziet de bijzonderheid van zoiets niet op een foto. Fascinerend gewoon. Onderweg een aantal emoes waargenomen maar vooral veel wakkere en slapende kangoeroes en wallabys. De slapende vaak direct op de vluchtstrook of net in de berm. De levende vaak iets verder weg.
Bij het park aangekomen de mogelijkheid om bij de ingang je bijdrage voor het bezoek te betalen. Gewoon wat gegevens van je auto invullen en welke datum je er bent, tien dollar in een enveloppe stopt en daarna in een metalen bus duwen klaar. Kopietje achter de voorruit plakken en je mag naar binnen.
Doorgereden naar het informatiepunt van het park waar je je kunt aanmelden voor de camping, met of zonder stroom, luxe tent of appartement met zwembad.
Wij hebben gekozen voor de camping met stroom. Betalensticker achter de voorruit en de camping op.
Ok, dit is dus de camping we hadden een iets andere voorstelling van zaken. Een deceptie alles is oud en vervuild. Jammer, we hadden nog zo gehoord dat het helemaal je van het zou zijn.
Ok 1 nacht hier i.p.v. 2 nachten. Buren staan 2 meter verderop dus hutje mutje geparkeerd. 
Een wandeling gemaakt naar een uitkijk punt en tijdens het wandelen wel heel mooie dingen gezien. Loop je over het pad staat er opeens op 2 meter afstand Skippy naar je te koekeloeren. Tegen de tijd dat je je telefoon hebt gepakt om een foto maken huppelt ie het bos in. Zoals je bij ons in het bos je vaak wildpaden kunt zien, zie je hier de paden die deze dieren veel lopen.
Terwijl wij doorlopen komen we aan bij een huis. Staan we naar wat oud gereedschap te kijken steken er opeens 5 emoes en 4 kangoeroes over, dit op een afstand van ongeveer dertig meter. Adembenemend mooi dit. Het uitkijk punt op geweest en een mooi uitzicht over de vallei bewonderd. Daarna weer terug richting de camping. Het loopt al tegen vijven dus we denken we zien weinig beesten meer, blijken er nog 5 kangoeroes d bus te hebben gemist. Staan we bijna oog in oog met ze. We schrikken beiden, maar zij vluchten weg en staan op een afstandje te kijken wat we doen. Wij lopen uiteindelijk door.
Tijdens de wandeling zien we veel eucalyptus bomen, klein, groot en heel groot. Zowel in breedte als hoogte. Veel bomen zijn aangetast door vuur. Ook zijn hele oude bomen helemaal hol van binnen. Je kan er af en toe rustig met 4 personen in staan. 
Het doet allemaal heel tropisch aan wat je hier ziet. 

Komt op de camping een man bij ons staan, waar we vandaan komen. The Netherlands, o mijn vrouw haar ouders kwamen ook uit Holland en ik ben er in 1996 nog een keertje geweest. Blijkt zijn schoonvader bij Fokker in Rijswijk te hebben gewerkt en na internering in Duitsland rond de vijftiger jaren is vertrokken naar Australië.
Een aantal jaren later zijn vrouw en zijn hier een dochter en zoon geboren.
Nog verhalen over familie in Lochem en Hall en bezoeken aan een tante in Rijswijk.
Bijzonder dit soort dingen. Al met al de laatste dagen met best een aantal mensen gesproken die in Europa of Nederland zijn geweest. Waarbij telkens het gesprek komt op Kinderdijk en Amsterdam.
Maar ook de drukte in ons landje en de ruimte die men hier heeft.