Port Augusta naar Restarea Stuart Highway

Vannacht weer heerlijk warm geslapen. Uiteindelijk lekker op tijd wakker en rond de klok van 08:00u vertrokken van de camping richting de winkel. Want het bier en de wijn was op. Ook moest er nog wat brood, vlees, cola, aardbeien en toevoeging voor het water gekocht worden.
Maar dat was bijzaak.
Na de boodschapjes afgetankt en richting Cobber Pedy vertrokken. Een rit van 572 km die we in twee dagen willen opsplitsen. Rond de klok van 11:00 een tussenstop voor een lekker bakkie. Gewoon op een parkeerplaats in de ruime natuur. Want dat valt wel op het is kaal, erg kaal. Uitgestrekte velden met veel saltbush en lage struiken. Maar gaandeweg veranderd de omgeving in nog meer kaalheid en dorre bende. Ook komen we in de omgeving waar vee, koeien en schapen los rondlopen en dus ook hier potentiële karbonades zijn voor het verkeer. Regelmatig zien we hoopjes wol en grote botten die niet anders dan van een koe kunnen zijn geweest. Grote zoutvlaktes die op de route liggen zijn deels ondergestoven door het vele stof wat hier rondzweeft. Op een hoogte lijkt het wel alsof je door fijne split wordt gezandstraald. Het zit overal. En je bekkie voelt alsof je net een hap klapzand hebt binnengekregen. Veel drinken dus en dat bij een temperatuur van +30 graden. Airco doet het en dat is mooi ook. Alleen wanneer je een stap buiten de auto doet heb je, bij wijze van spreken, last van de verkeerde vliegen, volgens de man in Hawker. Geen mepper dus gewoon doorlopen af en toe met handbewegingen de vliegen verjagen.
In Pimba zijn we gestopt bij een tankstation om een broodje te eten. Deuren dichthouden en de camper slim wegzetten anders zit alles onder het zand. Zelf meegenomen, Hollanders als wij zijn, en bedekt met de aardbeien die vanochtend gekocht zijn. Heerlijke aardbeien, echte zomerkoninkjes en dat op koningsdag. 
Na weer te zijn verder gereden rond de klok van 15:30 gestopt in Glendambo, wij naar een hotel oid voor een bakkie koffie met een muffin. Komen we daar: can i do for you mate? A cup of coffee please, at the BP shop is coffee. Met andere woorden, hier in het hotel geen koffie maar bij het tankstation wel, toedeloe. Daar sta je dan, wij naar het tankstation, staat zich daar de pompbediende, met oranje veiligheidsvest, helmaal in het zweet te werken voor de klanten, traffic are costumers, die koffie, nuggets, pie, chips willen. En ja je kunt ook nog tanken bij hem. Doet ie er gewoon tussendoor bij.
Bakkie cappuccino gaat er helemaal goed in en de muffin uiteraard ook.
Doorrijden naar een freecamping of hier in het dorp naar een camping. Die ziet er niet uit. En leeg. Nee dus. Doorrijden, na een paar restarea's eentje gevonden Bon Bon, met toilet, picknicktafels en een ruimtelijk uitzicht op de heuvels in de verte.  Al met al een leuk stekkie. We zijn niet de enige want regelmatig komt er eentje bij. Staan we tenminste niet alleen vannacht. Koken doen we vandaag maar binnen, het waait te veel. En de vliegen leggen misschien wel verkeerde dingen in je eten. Ach ja, auto starten en airco aan. Blijft het een beetje koel. Nu na het eten, overigens lekker stuk lam met rijst en doppers en worteltjes een stuk koeler buiten. Deuren open en lekker laten doorwaaien. 
Er volgt een gesprek met allerlei serieuze onderwerpen ook dat een leuke bijkomstigheid. 
Tijd voor een gesprek naast een stiller wordende weg. Want naarmate de tijd verstrijkt rijden er minder auto's langs die overigens een stuk minder snel rijden. Vrachtwagens denderen met heel veel licht aan de voorkant nog redelijk door. Net de Coca Cola reclame, heel veel licht.
Op tijd naar bed dus.